Je eigen weg lopen

 spiral hearts by Bibje



De hele week melancholisch geweest. Mooie maar soms ook trieste gesprekken gehad met zoon, veel tranen geplengd. Emoties doorworsteld, lichamelijke gebreken doorstaan, me afgevraagd waarom God mij zo geschapen heeft dat ik niet in staat ben om een gezond, fit en vitaal leven kan lijden.
Het viel me niet mee,
om de tranen van zoon te zien over zijn leven.
Om emoties te voelen waarvan ik dacht dat ik die toch allang had verwerkt.
Om dochter te zien worstelen met de dingen die ik haar niet kan bieden.
Het zette me wel weer even op zijn plek. De ene week denk ik dat ik er helemaal ben, de andere week zak ik helemaal terug in mijn gevoel van 'er nog niet zijn'. Vreselijk vind ik dat. Dat ik steeds weer  en elke keer opnieuw die weg bewandel van bewustwording, alsof ik er niets van geleerd heb.
Totdat ik gisteren in de auto zat met zoon opweg naar dochters school. Zoon vertelde dat hij juist weer naar school was gegaan, omdat oma gezegd had dat dat goed zou zijn voor hem. Hij had het voor haar gedaan, zodat ze trots op hem kon zijn in de hemel. Hij huilde toen hij erachteraan zei dat dit hem alleen maar rampspoed had gebracht.
Toen ging het licht weer aan bij mij......"maar lieverd, dat is nu juist waarom de dingen niet goed gaan,"
zei ik hem. Hij keek me niet begrijpend aan. "Als je iets doet voor een ander en het voelt niet goed dan kan het ook niet goed gaan, dat is niet de weg die God voor jou heeft bedacht"

" Je kunt alleen maar je eigen weg belopen,"

Hij begreep het, en ik ook. Wat een wijsheid floepte daar zo ineens uit mijn mond. Want ook voor mezelf besefte ik ineens weer dat ik ook alleen maar mijn eigen weg kan belopen.  Dat mijn weg en die van mijn kinderen in elkaar overlopen op dit moment maakt nog niet dat ik hoef te verdwalen. Dat alles wat ik ooit bedacht had en wat niet gangbaar was ,dus deed ik het niet,  dat dat juist de weg was die ik belopen moest om volledig in mijn leven te kunnen zijn. En zo bedacht ik tijdens het ritje naar school dat ik de fluisteringen in mijn hart niet meer zal negeren.
~