dinsdag 2 juni 2009

Het vogelhuisje en de witte piano.

Hij stond er al een tijdje,vanaf zaterdagmorgen om precies te zijn.
het vogelhuisje,wat eigenlijk niet mooi meer is en waar een poot van ontbreekt.
Zo eentje die wij altijd al wilden hebben,zodat de vogeltjes hun broodjes en ander lekkers rustig op kunnen smullen zonder gevaar te lopen om opgevreten te worden door de "kattenschorriemorries" van de buurt.
Na vele dagen er langs gereden te hebben en verlangend er naar gegluurd te hebben heeft zoonlief dat ding opgehaald en in de tuin gezet.Ik zag dat er houtwormpjes in zitten,maar ach,met een lik verf ziet het er weer lief uit.
Wat kan ons dat verweerde uiterlijk schelen.Wij houden daar wel van hoor!
Natuurlijk kwam buurmeisje ook gelijk over de schutting hangen en haar ongezouten kritiek spuien.
"Nou mooi hoor.....kan er ook nog wel bij"en dan dat gezicht erbij"denk je echt dat ze dat lusten?"
"Het is brood hoor"zei mijn zoon.
"Beschimmeld zeker...hihihihi"puber weet je wel.
"Neehoor,heel erg vers!"
En zo kregen de vogeltjes hun eerste broodjes in het huisje,en lekker dat ze het vonden.
Morgen gaat het kwastje verf eroverheen,nadat ik de piano heb afgeverfd.
Die heb ik een jaar terug gekregen.Een mooie zwarte oude Steinmetz,gehavend dat wel.
Net als het vogelhuisje ietwat verweerd met stukkige toetsen en blutsen van het lak.
Maar zijn geluid is nog mooi warm,en dus kreeg hij een plekje bij ons thuis.
Ik was aldoor van plan hem wit te schilderen,maar het kwam er maar niet van.
Zo heeft hij dus een jaar zwart staan wezen in huis.....
Vanmorgen had ik in ene zin om hem te schilderen,en zo geschiedde het.
Morgen nog even het laatste stukje schilderen en voila,een witte piano.
Ik vind dat zoiets "sophisticated" hebben,een piano.Dat wou ik vroeger altijd al,vanaf het moment dat ik de vleugel bij mijn vriendin in huis zag.
Ja een echte vleugel.
Zomaar in een hoek van de kamer.
Naast de kast van de ensuite-deuren......zoooooo mooi......dat wou ik ook!
Het hele plaatje het liefst!
Nu is er van die ensuite deuren niks gekomen,en die vleugel kan ik hier ook niet kwijt,maar een piano heb ik toch maar mooi tegen de glaswand van mijn kamer staan.Dat is bijna net zo daftig!
De droom dat we samen muziek maken moet nog uitkomen maar je weet het maar nooit.
Ik heb in iedergeval mijn eerste muziekstukje al gemaakt,en kan al wat deuntjes van de klassieken pingelen.Heerlijk om zo bezig te zijn.
Misschien dat ik ooit nog eens een Mozart speel met TWEE handen,
zou zomaar kunnen,op de witte piano.
En als we dan toch bezig zijn,zou ik ook nog als een echte operazangeres willen zingen,
dan begeleid ik mezelf op de piano en zing de sterren van de hemel.
Jaaaahaaa,zou ook best kunnen.
Moet ik wel zangles nemen,dat wel,want de zangstem is nog niet echt gecultiveerd ,zeg maar.
Dat is dus iets voor mijn wenslijstje; zangles,klassiek!
Kunnen de vogeltjes mooi met mij mee zingen als zij in het huisje zitten,
zou dat niet prachtig zijn?
~

Geen opmerkingen:

Een reactie posten