maandag 11 mei 2009

Dag pap......

op de VGLO 13 jaar oud

Daar zit je dan,even hyven en bekijken hoeveel vrienden je hebt en toen kwam ik jou tegen.
Jouw hyve is er nog en de foto's staan er ook nog op.
Je hebt welgeteld twee berichten,van mij en Jo en daarna werd het stil....
Het was de periode dat je aan de chemo ging,en niet lang daarna naar het ziekenhuis.
Inmiddels ben je al een hele tijd niet meer bij ons....en staat je hyves er eenzaam en verlaten bij.Het is heel symbolisch,zegt alles over hoe het allemaal gegaan is.De leegte en de oorverdovende stilte die volgde op jouw ziek zijn is hier schreeuwend aanwezig.
Ik ben er nog immer niet uit.....
WAAR WAS IEDEREEN???????????
Was iedereen zo druk met leven dat ze geen tijd hadden voor een afscheid?
Ging het leven zo erg door dat het niet nodig was om degene die afscheid van dat leven moest nemen daarin te steunen?
Ik hoor nog jouw verwijten en het verdriet wat je erom had.Je voelde je zo in de steek gelaten.
En ik hoor je nog huilen,om de kinderen die geen tijd hadden voor jou en later toen je al stervende was zelfs nog kwaad op je werden omdat je zo graag nog iets speciaals wou om te snoepen en zij daar niet voor naar een andere winkel wilden gaan.Je mocht dan wel dood gaan maar dat was nog geen reden om kwaad en eisend te worden,werd gezegd.
Jouw laatste weken waren zo zwaar,zonder de gesprekken die je zou verwachten met hen die je naast staan,want alleen ik kwam dagelijks,derest liet het afweten.....niks weten zij van wat je bezielde,niks van de nachtmerries die je had,de angsten,de eenzaamheid en het diepe verdriet.Wij drietjes hebben het moeten doen.

Ik wou dat ik het je had kunnen besparen,dat ik je had kunnen dragen,dat ik wat van je had kunnen overnemen.Ik wou dat je er nog was.....gewoon voor altijd.
Want wie vertel ik nu vol enthousiasme mijn doelen,en mijn dromen?
Wie luistert er nog zo vol overgave en leeft nog zo diep met mij mee?
Wie begrijpt waar ik mee bezig ben en duwt me de goed richting in?
Wie ziet mij,en niet de dingen die ik met mij meesleep,
wie neemt mij zoals ik ben zonder te willen sleutelen?
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik je zo vreselijk mis en dat dat gemis nu nog steeds niet over is.Dat ik elke dag nog mis dat ik een bakje thee bij je kwam halen,en dat we samen op weg gingen om boodschappen te doen en naar de kringloop en alle gesprekken die we hadden al die jaren....dat mis ik,elke dag,elke minuut,telkens weer.
Soms heel erg,soms wat minder,
en dan hoor ik ook dit nog uit mijn boksen schallen.....

Jan smit-je naam in de sterren

Jouw verhalen tegen mij
Zijn verleden tijd

Zou het lot je leven leiden dan
Zijn de wegen al bepaald
Alles is veranderd sinds
Jij hier niet meer bent

Ik lees je naam in de sterren
Overal, waar ik ga ben of sta
Fluisterend hoor ik van verre
Jouw geluid, je leeft nog elke dag

Kan ik verder zonder jou
Staat de tijd nu stil
Was je nog maar even hier
Is alles wat ik wil

Alle vragen die ik je stellen wou
Dingen waar ik nog mee zat
Weet dat ik je missen zal
Omdat ik van je hou

Even geen consuminderblogje nu dus..........
~
   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten